Glamoč

U aprilu 1992. Glamoč je granatiran, a stanovnici bošnjačke nacionalnosti su dobili obavještenje o prestanku radnog odnosa i bilo im je ograničeno kretanje, te je stanovništvo bošnjačke nacionalnosti odvođeno i zatvarano.

(para. 106-117. Duško Suvara, str. 24-26.)

Tokom maja i juna 1992. konstatirana su silovanja Bošnjakinja u Glamoču od strane pripadnika VRS-a.

(para. 165., 228., 234. Duško Suvara, str. 3-4., 35., 47., 48.)

Žrtvama je tom prilikom prijećeno vatrenim oružjem, koje je u jednom slučaju upotrijebljeno.

(para. 240. Duško Suvara, str. 3-4., 49.)

Zarobljeni pripadnici HVO-a su u tim trenucima tučeni, pretresani, te udarcima obarani na zemlju, uz na trenutke gubitak svijesti.

(Pero Radić – presuda Vrhovnog suda FBiH, str. 4.)

Naoružani pripadnici Vojske Republike Srpske su krajem maja 1992. hapsili civile nesrpske nacionalnosti koje su odvodili u džamiju, gdje su ih tukli, dok su neki odvedeni u Policijsku stanicu Glamoč, a potom u logor “Klubana”, gdje su zadržani tri mjeseca.

(Dragan Zjajić, str. 2.)

Krajem juna i tokom jula 1992. godine, civilno stanovništvo nesrpske nacionalnosti prisilno je odvođeno u džamiju, gdje je od njih, pod prijetnjom oružja, traženo da predaju sve vrednije stvari, nakon čega su pušteni kućama.

(Dragan Zjajić, str. 2.)

I tokom jeseni 1992. nastavilo se odvođenje stanovništva u džamiju, u kojoj je bilo preko 200 civila nesrpske nacionalnosti, pri čemu su civili pljačkani i udarani, a potom puštani kućama.

(Dragan Zjajić, str. 3.)

Tokom septembra je pripadnik VRS-a pucao iz vatrenog oružja na civila – ženu, što je za posljedicu imalo nanošenje tjelesnih povreda.

(Dragan Zjajić, str. 3.)