Sudski utvrđene činjenice
Prikazujem 16 rezultata
1992
Rano ujutro 17. aprila 1992. godine srpske snage, paravojne formacije i policija silom su preuzele vlast u Bosanskom Šamcu, pripadnici paravojnih formacija, policije i Jugoslovenske narodne armije (JNA) učestvovali su u zauzimanju Bosanskog Šamca, kao i u hapšenju i zatočenju Bošnjaka i Hrvata.
(para. 1028-1029. Stanišić i Župljanin, tom I, str. 333.), (para. 442, 446, 455. Blagoje Simić i ostali, str. 140, 141, 143) (para 218. Stanišić i Simatović, prvostepena presuda MMKS str. 100)
U Bosanskom Šamcu je 17. i 18. aprila 1992. provedena akcija prikupljanja oružja od nesrpskog stanovništva, a odred JNA je ciljao poslovne i privatne objekte u vlasništvu Hrvata i Bošnjaka, nanosio im štetu i uništavao ih.
(para. 1029. Stanišić i Župljanin, tom I, str. 333), (para. 658. Blagoje Simić i ostali, str. 202–204)
Srpske snage su od 17. aprila do kraja 1992. godine vršile proizvoljna hapšenja Bošnjaka i Hrvata. Od maja 1992. do kraja godine, u SUP-u (Sekretarijat unutrašnjih poslova) je bilo zatočeno 50 do 100 osoba. Oko 200 osoba je bilo zatočeno u zgradi TO-a (Teritorijalne odbrane). Oko 1.000 osoba je odvedeno u objekte u Zasavici i Crkvini.
para. 1030. Stanišić i Župljanin, tom I, str. 334), (para. 654. Blagoje Simić i ostali, str. 201) (para 221. Stanišić i Simatović, prvostepena presuda MMKS str. 101-102)
Od 300 do 500 uhapšenih odvedeno je u srednju školu u Bosanskom Šamcu.
(para. 654. Blagoje Simić i ostali, str. 201)
Uhapšene osobe bile su zatočene i u osnovnoj školi, u kojoj je raznim predmetima, pretučeno nekoliko muškaraca, a pri tome se iznad glava oštećenih pucalo iz vatrenog oružja.
(para. 661. Blagoje Simić i ostali, str. 205) (para. 11, 53-54. Milan Simić, str. 5-6, 20)
Prva hapšenja su uglavnom vršili lokalni Srbi, pripadnici policije i pripadnici paravojnih snaga iz Srbije. Jedna kategorija uhapšenih civila bile su žene, djeca i starije osobe, odvedene iz svojih domova i dovedene u Zasavicu.
(para. 655. Blagoje Simić i ostali, str. 201-202)
Srpski policajci i pripadnici paravojnih snaga redovno su tukli zatočenike u zgradi SJB-a, u zgradi TO-a i u skladištu u Crkvini, a ta premlaćivanja imala su za cilj kažnjavanje i zastrašivanje zatočenika.
(para. 1039. Stanišić i Župljanin, tom I, str. 335(para. 770. Blagoje Simić i ostali, str. 237), (para. 9, 36-41. Stevan Todorović, str. 4., 13–15)
Osim u ćelijama u SUP-u, nesrbi su bili zatočeni i u garažama u dvorištu policijske stanice, a praksa kontinuiranog dovođenja ljudi se odvijala tokom aprila i maja 1992. Neki su bili zatočeni samo jedan dan prije nego što su prebačeni u TO, koja se nalazila prekoputa, dok su drugi bili zatočeni mjesecima.
(para. 662. Blagoje Simić i ostali, str. 206)
Jedna grupa Hrvata je sredinom maja 1992. odvedena u Crkvinu, gdje su bili zatočeni u objektima u Crkvini, zajedno s muškarcima i starijim osobama, i to u Domu omladine, skladištu, Omladinskom domu i fudbalskom stadionu. Stotine nesrba su bile zatočene u tim objektima u trajanju od jedne noći do jedne sedmice.
(para. 665. Blagoje Simić i ostali, str. 207–208)
U skladištu u Crkvini su pripadnici paravojnih formacija 7. maja 1992. ubili zatočenih 17 Bošnjaka i Hrvata.
(para. 1033, 1037. Stanišić i Župljanin, tom I, str. 334–335) (para 225. Stanišić i Simatović, prvostepena presuda MMKS str. 104)
Neki su držali u privatnim kućama, a kada je Crkvina evakuisana, ljudi iz okolnih sela zatočeni su u Zasavici i nisu smjeli napustiti to područje, osim ako su željeli biti razmijenjeni.
(para. 666. Blagoje Simić i ostali, str. 208)
U Osnovnoj školi “Mitar Trifunović Učo” zatočenici su držani proizvoljno i protivpravno.
(para. 1031. Stanišić i Župljanin, tom I, str. 334)
26. aprila 1992. godine kamionom je prisilno premješteno 47 zatočenika iz zgrade TO-a u Brčko, a potom u Bijeljinu. Srpske snage su 4. jula 1992. godine premjestile 70 do 80 zatočenika iz Bosanskog Šamca, kao i četiri autobusa raseljenih lica iz Doboja, u jedno selo u Hrvatskoj.
(para. 1032. Stanišić i Župljanin, tom I, str. 334), (para. 667. Blagoje Simić i ostali, str. 208–209)
Tokom čitave 1992. godine uklanjano je nesrpsko stanovništvo Bosanskog Šamca iz njihovih domova.
(para. 1040. Stanišić i Župljanin, tom I, str. 336)
Civili, koji su bili zatočeni, prisiljavani su da kopaju rovove, grade bunkere, nose vreće s pijeskom ili željezničke pragove za izgradnju rovova i utvrda na liniji fronta, naoružani stražari su tukli i pucali u one koji bi pokušali pobjeći.
(para. 834. Blagoje Simić i ostali, str. 255–256), (para. 43. Stevan Todorović, str. 15)
Nakon nasilnog preuzimanja vlasti u Bosanskom Šamcu, uslijedilo je masovno pljačkanje imovine u vlasništvu nesrpskog stanovništva.
(para. 873. Blagoje Simić i ostali, str. 269), (para. 47. Stevan Todorović, str. 16)