Velika Kladuša

Početkom decembra 1994. je u mjestu Vrnograč iz pritvorske jedinice Odjeljenja Stanice policije na ulicu izveden zarobljeni pripadnika Narodne odbrane Autonomne pokrajine Zapadna Bosna i ubijen iz vatrenog oružja.

(para. 131-145. Drugostepena presuda Suljo Karajić, str. 53-56., 5.)

Tokom decembra 1994. u Osnovnoj školi u Todorovskoj Slapnici su neosnovano privođeni civili za koje se pretpostavljalo da podržavaju ideju Autonomije Zapadna Bosna, gdje su premlaćivani i fizički zlostavljani.

(para. 189-231. Drugostepena presuda Suljo Karajić, str. 67-75., 5-7.)

U neposrednoj blizini mjesta Latića Glavica su krajem decembra 1994. je zarobljeno nekoliko pripadnika Narodne odbrane Autonomne pokrajine Zapadna Bosna, koji su odvedeni i postrojeni u Todorovskoj Slapnici gdje dvojica su ubijena hicima iz vatrenog oružja, dok su ostali sprovedeni u ugostiteljski objekat "Stop" u mjestu Hajrat.

(para. 153-167. Drugostepena presuda Suljo Karajić, str. 58-61., 7.)

U osnovnu školu u Todorovskoj Slapnici je sa borbene linije doveden pripadnik Armije BiH pod sumnjom da sarađuje s pripadnicima Narodne odbrane, gdje je fizički maltretiran, te je nakon par dana izveden iz objekta i ubijen.

(para. 338-343. Drugostepena presuda Suljo Karajić, str. 105-106.)

Nakon premlaćivanja i mučenja, u školi je preminuo još jedan muškarac.

(para. 344-346. Drugostepena presuda Suljo Karajić, str. 106-107.)

Ranjeni pripadnik Narodne odbrane je ubijen nakon što je predao oružje.

(para. 347-352 Drugostepena presuda Suljo Karajić, str. 107-108.)

Jedna žena je pretučena u improvizovanoj ambulanti u Todorovu, a zatim u njenoj kući krajem decembra 1994.

(para. 245-250. Drugostepena presuda Suljo Karajić, str. 78-80., 8.)

Muškarac iz Donje Lučke je krajem decembra 1994. iz svoje kuće odveden na nepoznatu lokaciju.

(para. 258-261. Drugostepena presuda Suljo Karajić str. 81-82, 8)

Iz mjesta Podzvizd je izveden muškarac i pretučen te odveden u zatvor u Bužim, gdje je nakon izvjesnog vremena podlegao.

(para. 267-274. Drugostepena presuda Suljo Karajić, str. 83-85., 8.)

U proljeće 1994. počelo je hapšenje civila koji su simpatisali Armiju RBiH i njihovo zatvaranje u logor “Drmaljevo”.

(Ramiz Hodžić – presuda Vrhovnog suda Federacije BiH, str. 5.)

Tokom ljeta 1994. u logoru “Drmaljevo” konstatirano je višestruko silovanje.

(Ramiz Hodžić – presuda Vrhovnog suda Federacije BiH, str. 2., 8-11.)

Nakon što je krajem decembra 1994. zarobljeno i razoružano oko 25 pripadnika Narodne odbrane APZP-a u mjestu Latića Glavica, dvojica su ubijena hicima iz vatrenog oružja, dok su dvojica udarana kundakom automatske puške.

(Hasan Ičanović – presuda Vrhovnog suda Federacije BiH, str. 2., 15-18.)

Više civila koji su bili zatočeni u logoru “Drmaljevo” je sredinom juna 1994. sprovedeno u mrtvačnicu Doma zdravlja, gdje su udarani nogama, šakama i drvenim letvama, usljed čega su pojedini zadobili teške tjelesne povrede, a nakon nekoliko dana su vraćeni u logor.

(Sakib Dautović, str. 1-2., 11-13.)

Početkom augusta 1994. je više civila iz logora “Drmaljevo” izvedeno na prisilan rad, te je devet zatočenika teško pretučeno, a jedan od njih je tom prilikom izgubio svijest i nakon ljekarske intervencije preminuo.

(Sakib Dautović, str. 2., 15-19.)

U rejonu mjesta Polje je sredinom decembra 1994. iz automatskog oružja ubijen zarobljeni pripadnik MUP-a RBiH.

(Asim i Asko Karajić, str. 2., 14-15.)

Premlaćivanja su konstatovana i u naselju Murtići u februaru 1995.

(para. 277-282 Drugostepena presuda Suljo Karajić, str. 85-87., 8-9.)

Početkom marta 1995. u rejonu Kumarica je prilikom “čišćenja” terena pronađen ranjeni pripadnik Armije RBiH i ubijen iz vatrenog oružja.

(Zuhdija Dizdarević – presuda Vrhovnog suda Federacije BiH, str. 2., 7-11.)

U garaži u naselju Trnovi su sredinom marta 1995. držani zarobljenici, pripadnici Armije BiH, iz koje su izvođeni, postrojavani i premlaćeni.

(Zlatko Hušidić – presuda Vrhovnog suda Federacije BiH, str. 3., 11-12., 29.)

Muškarac koji je s grupom mještana naselja Todorovska Slapnica početkom marta 1995. pokušao da pređe na teritoriju koju su kontrolisali pripadnici Narodne odbrane APZB-a, zarobljen je, držan u improviziranom zatvoru, psihički maltretiran i ubijen iz vatrenog oružja.

(Izet Šahinović – presuda Vrhovnog suda Federacije BiH, str. 2., 8-12., 16-17.)

U Kumarici je u martu 1995. hicima iz vatrenog oružja ubijen zarobljeni pripadnik Armije RBiH, dok je drugi teško ranjen.

(Sulejman Mujagić, str. 1-2., 14-16.)

Veći broj pripadnika policije i Armije BiH je zarobljen sredinom marta 1995., nakon čega je iz stroja izveden i pretučen zarobljeni vojnik, koji je potom ubijen iz vatrenog oružja.

(Mustafa Odobašić, str. 2.)

Zarobljeni pripadnik Armije BiH je najprije ranjen, a potom ubijen iz vatrenog oružja krajem maja 1995. godine.

(Zuhdija Rizvić, str. 1., 3.)

U drugoj polovini juna 1995. su u naselju Zagrad fizički zlostavljani zarobljeni pripadnici Armije RBiH.

(Hasib Ćehić, str. 1-2., 7-10.)

U istom periodu su fizički zlostavljani zarobljeni pripadnici ABiH u Vrnograču.

(Mustafa Omerćehajić, str. 2., 4-5.)

U naselju Vrnogračka Slapnica je krajem jula 1995. ubijen zarobljeni ranjeni pripadnik Armije RBiH.

(Sead Huskić, 1-2., 4-5.)

Civil kojeg su tokom augusta 1995. zarobili pripadnici Armije BiH i zatvorili u halu firme “Seko” s ratnim zarobljenicima Narodne odbrane APZB-a, gubio je svijest tokom premlaćivanja i nanesene su mu teške tjelesne povrede.

(Enes Salkić, str. 1-2., 17-20.)

U policijsku stanicu u Velikoj Kladuši se početkom augusta dobrovoljno javio civil, gdje je zatvoren i odakle je sa oko 30 zatvorenika sproveden do zgrade Šahovskog kluba, gdje je pretučen.

(Enes Salkić, str. 1-2., 16-17.)

Početkom augusta 1995. je u mjestu Polje pretučena žena i prisiljena na seksualni odnos.

(Safet Delić, str. 2.)

Prva autonomija je trajala od 27. septembra 1993. do 21. augusta 1994., a druga od 16. novembra 1994. do augusta 1995., te su u oba slučaja snage Narodne odbrane Autonomne pokrajine Zapadna Bosna zauzele Veliku Kladušu, te su se vodile bitke za povratak teritorije Armiji RBiH.

(para. 42. Drugostepena presuda Suljo Karajić, str. 24.)

Od septembra 1993. do augusta 1995. je na području tadašnjeg Okruga Bihać vođen oružani sukob između pripadnika Armije RBiH i vojske Narodne odbrane Autonomne pokrajine Zapadne Bosne.

(Hasan Ičanović – presuda Vrhovnog suda Federacije BiH, str. 7.), (Zlatko Hušidić – presuda Vrhovnog suda Federacije BiH, str. 8-9.), (Izet Šahinović – presuda Vrhovnog suda Federacije BiH, str. 6.), (Ramiz Hodžić – presuda Vrhovnog suda Federacije BiH, str. 6.)

U oružanom sukobu su na strani pripadnika Narodne odbrane APZB-a učestvovali i pripadnici Vojske SAO Krajine s područja koja su bila okupirana u Republici Hrvatskoj (u predmetu "Hušidić" se navodi da je Narodna odbrana APZB-a bila potpomognuta posebnom policijom i paravojnim formacijama iz Srbije).

(Zlatko Hušidić – presuda Vrhovnog suda Federacije BiH, str. 9.)

Od septembra 1993. do augusta 1995. je na području tadašnjeg Okruga Bihać vođen oružani sukob između pripadnika Armije RBiH i vojske Narodne odbrane Autonomne pokrajine Zapadne Bosne.

(Asim i Asko Karajić, str. 5-6.),(Enes Salkić, str. 7-8.)

Suprotno odredbama Ustava i zakona, proglašena je Autonomna pokrajina Zapadna Bosna (APZB) te dolazi do oružanih sukoba između Armije BiH kao regularne vojske RBiH i formirane Narodne odbrane APZB-a, koja se sukobljava s regularnom vojskom, odnosno Armijom RBiH.

(Sakib Dautović, str. 5.)

U oružanom sukobu su na strani pripadnika Narodne odbrane APZB-a učestvovali i pripadnici Vojske SAO Krajine s područja koja su bila okupirana u Republici Hrvatskoj.

(Senad Ahmetašević, str. 4-5.), (Sulejman Mujagić, str. 5.)

Nekoliko pripadnika Armije RBiH je krajem novembra 1993. zarobljeno na području Omića brda, a jedan od njih je potom ubijen hicima iz vatrenog oružja.

(Senad Ahmetašević, str. 1., 10-11.)