Kladanj

Oko 100 stanovnika srpske nacionalnosti iz Stupara, kao i okolnih sela Rujići, Olovci, Matijevići, Vranovići, Tuholj, Obrćevac, Prijanovići i Lupoglavo, nalazilo se u napuštenim stanovima prosvjetnih radnika u tri zgrade u Stuparima, općina Kladanj.

(para. 52. Hariz Habibović, str. 16.)

Dio civila srpske nacionalnosti je uspio preći u Šekoviće, a određeni broj je doveden, a neki su i samoinicijativno došli u Osnovnu školu u Stuparima, odakle su premješteni u zgrade prosvjetnih radnika u Stuparima, gdje su bili do razmjene.

(para. 101., 103-122. Safet Mujčinović i ostali, str. 50., 51-56.), (para. 26. drugostepena presuda Kahro Vejzović, str. 12.)

Stanovnici srpske nacionalnosti su krajem maja i početkom juna 1992. godine dovedeni u Stupare, dok su neki od njih i sami došli usljed opasnosti koja je nastupila zbog oružanog sukoba i nakon što su neka od sela napadnuta i spaljena.

(para. 52. Hariz Habibović, str. 16.), (para. 101. Safet Mujčinović i ostali, str. 50.)

Početkom juna 1992. su vojska i policija u mjestu Lupoglavo okupile mještane srpske nacionalnosti, od kojih su oduzimali nelegalno oružje, nakon čega je oko 25 osoba lišeno slobode i odvezeno kamionom u Osnovnu školu u Stuparima.

(para. 145., 150-166. Safet Mujčinović i ostali, str. 61., 63-67.)

Neki od zatočenih su početkom augusta dovođeni u Lupoglavo da pokažu gdje je zakopano oružje, te su tom prilikom fizički i psihički zlostavljani.

(para. 89. drugostepena presuda Kahro Vejzović, str. 4., 29-30.)

Lica srpske nacionalnosti su samoinicijativno tražila premještaj u napuštene stanove prosvjetnih radnika i zgradu Starog mjesnog ureda budući da su uslovi smještaja u zgradama bili znatno povoljniji u odnosu na uslove u školi, u kojoj su bili do 21. jula 1992. godine.

(para. 209. Safet Mujčinović i ostali, str. 81.), (para. 26. drugostepena presuda Kahro Vejzović, str. 12.)

Pripadnici rezervnog sastava Stanice policije Stupari su vršili obezbjeđenje objekata Osnovne škole, Starog mjesnog ureda i zgrada prosvjetnih radnika.

(para. 215. Safet Mujčinović i ostali, str. 83.)

Početkom juna 1992. godine, u prostoriji Starog mjesnog ureda u Stuparima je ispitivan i teško pretučen zatočenik srpske nacionalnosti, koji je poslije izvršio samoubistvo.

(para. 54-58. Hariz Habibović, str. 4., 17-18.) (para. 296-297. Safet Mujčinović i ostali, str. 111-112.), (para. 85-86. Kahro Vejzović, str. 31-32.)

Premlaćivanje zatočenih u Starom mjesnom uredu je nastavljeno tokom ljetnih mjeseci 1992., te su neki od njih tom prilikom gubili svijest.

(para. 92. drugostepena presuda Kahro Vejzović, str. 4-5., 31.), (para. 209. Kahro Vejzović, str. 64.)

Neki od civila koji su dovedeni iz Stupara, tokom ispitivanja su pretučeni u Stanici javne bezbjednosti Kladanj.

(para. 402., 426., 462. Safet Mujčinović i ostali, str. 141., 148., 157.)

Zatvorenici su prilikom ispitivanja premlaćivani i u prostorijama Osnovne škole i Policijske stanice u Stuparima tokom juna i jula 1992. godine.

(para. 61-62., 109. drugostepena presuda Kahro Vejzović, str. 3-4., 22., 35.)

Jedan od zatočenika je iz Stupara odveden najprije u Olovce, a zatim prema Tarevu, gdje je pretučen i u njegovom pravcu je pucano iz vatrenog oružja.

(para. 94., 106. drugostepena presuda Kahro Vejzović, str. 3-4., 31-32., 34.)

Konačna razmjena stanovništva srpske nacionalnosti je izvršena 21. jula 1993. godine.

(para. 281. Safet Mujčinović i ostali, str. 105-106.)