Srebrenik

Sukobi između Srba i Bošnjaka na području općine Srebrenik počeli su tokom juna 1992. godine.

(para. 74. Zurahid Mujčinović i Sulejman Hrustić, str. 19.)

U prostorijama Omladinskog doma u naselju Rapatnica tokom ljeta 1992. zatvarani su pripadnici srpske nacionalnosti.

(para. 136. Zurahid Mujčinović i Sulejman Hrustić, str. 29.)

Zatočeni nisu neposredno učestvovali u neprijateljstvima, niti su bili borci.

(para. 122. Zurahid Mujčinović i Sulejman Hrustić, str. 26.), (para. 27-28. drugostepena presuda Ekrem Ibračević, str. 15.)

Zatvor u Rapatnici je obezbjeđivala Vojna policija, i građani srpske nacionalnosti u njemu ostaju do augusta 1992. godine, kada zbog boljih uslova odlaze u Centralni zatvor u Tuzlu.

(para. 139. Zurahid Mujčinović i Sulejman Hrustić, str. 29.)

Zatvorenici srpske nacionalnosti, koji su prethodno uhapšeni u selu Jesenice, u više navrata su premlaćivani i mučeni lemilicom, iglama od šprice i kablovima za struju, dok su premlaćivani i psihički zlostavljani i žitelji drugih sela.

(para. 226-229. Zurahid Mujčinović i Sulejman Hrustić, str. 4., 41.), (para. 117-125. drugostepena presuda Ekrem Ibračević, str. 3-4., 41-44.), (para. 276., 290. Ekrem Ibračević i ostali, str. 102., 109-110.)

U Rapatnici su zatočenici od početka jula do kraja augusta 1992. udarani tokom noći, a tokom juna su neki od njih prilikom isljeđivanja gubili svijest od batina.

(para. 361., 366-368. Ekrem Ibračević i ostali, str. 134., 136.)

Zatočenici su u Rapatnici držani najmanje 12 do 37 dana u neuslovnim i vlažnim prostorijama, bez kreveta ili prostirke za spavanje i mokrog čvora.

(para. 76., 100. drugostepena presuda Ekrem Ibračević, str. 4., 29-30., 36.)

Nesporno je da je nakon napada na selo Brezje došlo do zatvaranja stanovništva, da su ljudi hapšeni prilikom skrivanja u objektima u i oko sela, te u svojim kućama ili stanovima u Srebreniku i okolini.

(para. 33. drugostepena presuda Ekrem Ibračević, str. 17.)

Civili koji su nakon napada na selo Brezje pobjegli u šumu uhvaćeni su i zatvoreni u prostorije Mjesne zajednica Straža, poslije čega su transportovani u zatočeničke objekte “Rapatnica” i “Luka”, gdje su dovođeni i civili hapšeni kod svojih kuća na području Srebrenika.

(para. 235-247. Ekrem Ibračević i ostali, str. 85-92.)

U Rapatnici su zatvarani i pripadnici drugih nacionalnosti iz razloga što nisu izvršavali vojne ili obaveze druge prirode, te civilna lica koja se nisu pridržavala određenih pravila ponašanja.

(para. 149. Zurahid Mujčinović i Sulejman Hrustić, str. 30-31.)

Stanovništvo srpske nacionalnosti je zatvarano u zatočenički objekat “Luke”, smješten u prostorijama mjesnog Fudbalskog kluba “Rapatnica” u naselju Luke.

(para. 235. Ekrem Ibračević i ostali, str. 3-4., 85.)

U toku druge polovine juna 1992. godine zatvorenici u zatočeničkom objektu “Luke” su premlaćivani nogama, šakama i kundacima oružja po tijelu.

(para. 301., 305. Ekrem Ibračević i ostali, str. 114-115.)

Neki od njih su ubadani injekcijom u glavu, pucano je u njihovom pravcu i gubili su svijest od batina.

(para. 305-314. Ekrem Ibračević i ostali, str. 115-120.)

Za razliku od Rapatnice, objekat u Lukama nije bio pod ingerencijom Vojne policije.

(para. 303. Ekrem Ibračević i ostali, str. 114.)

Civil srpske nacionalnosti je sredinom jula 1995., nakon što nije dozvolio useljavanje u svoju kuću izbjeglim civilima s područja Srebrenice, teško pretučen u naselju Jasenica, te autobusom odvezen i ostavljen na lokalitetu Ciljuge u Živinicama, u blizini poligona kasarne Armije RBiH, gdje ga je nepoznata osoba usmrtila nožem.

(H. S. i ostali, str. 1-2., 6., 16-19.)