Vogošća

U martu 1992. JNA i srpski policajci podigli su barikade po Vogošći i na njima postavili straže, a JNA je postavila barikade i oko pogona za proizvodnju artiljerije i raketa "Pretis" u Vogošći.

(para. 1508, 1539. Stanišić i Župljanin, tom I, str. 490, 499) (para. 595. Krajišnik, str. 220)

Početkom marta 1992., nasilje se proširilo, između ostalog, uništena je imovina Bošnjaka i Hrvata u selima u kojima su Srbi bili u većini.

(para. 2372. Karadžić, tom II, str. 936)

Dana 3. aprila 1992., grupa naoružanih Srba napala je policijsku stanicu u Vogošći, razoružala policajce bošnjačke nacionalnosti i odnijela sve oružje koje se tamo nalazilo.

(para. 2373. Karadžić, tom II, str. 937)

Jedinice srpske vojske i policije su, u periodu od 4. do 17. aprila 1992., upotrebom vojne sile stavile veliki dio Vogošće pod srpsku kontrolu, a radnici Doma zdravlja Vogošća bošnjačke i hrvatske nacionalnosti suspendovani su sa posla.

(para. 596. Krajišnik, str. 220) (para. 1540-1541. Stanišić i Župljanin, tom I, str. 499) (para. 2376, 2382. Karadžić, tom II, str. 937, 939)

Srpske snage su nakon stavljanja pod kontrolu Vogošće granatirale sela u toj opštini, a prilikom napada na selo Svrake, 2. maja 1992., koji je trajao dva dana, ubijen je jedan mještanin, četvero je ranjeno, a 36 kuća je razoreno. Prilikom iseljavanja bošnjačkog stanovništva iz sela, 430 Bošnjaka je zaustavljeno od strane srpskih snaga i odvedeno u kasarnu u Semizovac .

(para. 2380-2381. Karadžić, tom II, str. 938-939)

U maju 1992., "šešeljevci" su napali selo Tihovići i ubili dvadesetak mještana, među kojima i određeni broj pripadnika rezervnih policijskih snaga bošnjačke nacionalnosti

(para. 2383. Karadžić, tom II, str. 940)

Nakon zauzimanja sela, srpske snage su Bošnjake i Hrvate lišavale slobode i držale ih zatočene u teškim uslovima u najmanje deset zatočeničkih centara (između ostalih, kasarna u Semizovcu, Planjina kuća u Semizovcu, Bunker “kod Sonje” pokraj pansiona “Kon Tiki”, sportski centar, tunel “Krivoglavci”, zgradi preduzeća “Kisikana”, Distribucioni centar UPI-ja, Nakina garaža, hotel “Park” i UNIS-ove tvornice) u toj opštini. Neki zatvorenici korišteni su kao živi štitovi i tom prilikom su smrtno stradali, a do novembra 1992. osobe iz Srbije su redovno dolazile da tuku zatočenike i tjeraju ih na ponižavajuće seksualne radnje.

(para. 599-604. Krajišnik, str. 221-223) (para. 1547. Stanišić i Župljanin, tom I, str. 500-501)

U Planjinoj kući zatočavani zarobljenici sa područja opštine Ilijaš. U Planjinoj kući bilo je zatočeno ukupno 113 muškaraca, od kojih je većina bila bošnjačke nacionalnosti, mada je bilo i Hrvata, kao i jedan Srbin.

(para. 600. Krajišnik, str. 221–222)

Tokom septembra 1992., najmanje 15-ak petnaest zatočenih Bošnjaka u Planjinoj kući poginulo je na prisilnom radu na liniji fronta ili dok su korišteni kao živi štit, a nekoliko zatočenika je ranjeno.

(para. 601. Krajišnik, str. 222) (para. 2432-2434. Karadžić, tom II, str. 952–953) (para. 1547. Stanišić i Župljanin, tom I, str. 500-501) (para. 213. tačka c. Šešelj, str. 59)

Nakon zauzimanja sela Svrake, srpske snage su zarobile veliku grupu mještana odveli ih u kasarnu u Semizovcu, gdje je nakon zauzimanja Svraka bilo zatočeno između 470 i 1000 Bošnjaka, a dio vojno sposobnih muškaraca odveden je potom u Nakinu garažu.

(para. 2397. Karadžić, tom II, str. 943) (para.1542. Stanišić i Župljanin, tom I, str. 499–500)

Osobe zarobljene u borbenim dejstvima u Vogošći, Svrakama i Semizovcu prebačene su u Bunker („kod Sonje“), gdje su fizički maltretirani, a žene koje su bile zatočene na tom mjestu bile su izložene seksualnom zlostavljanju u okolnim objektima i na srpskim položajima na frontu. U Bunkeru je bilo zatočeno 70 do 100 lica.

(para. 2393-2403. Karadžić, tom II, str. 942 i 944) (para. 1543-1545. Stanišić i Župljanin, tom I, str. 500)

Zatočenici su također iz Bunkera odvođeni na kopanje rovova i na druge vrste prisilnog rada.

(para. 2404. Karadžić, tom II, str. 944) (para. 1546. Stanišić i Župljanin, tom I, str. 500)

Razoreno je nekoliko vjerksih objekata na području Vogošće.

(para. 605. Krajišnik, str. 223)

Žrtve zločina nisu aktivno učestvovale u neprijateljstvima.

(para. 1548. Stanišić i Župljanin, tom I, str. 501)

Nesrpsko stanovništvo iz dijelova Vogošće pod srpskom kontrolom bilo je prisiljeno da ode.

(para. 2438. Karadžić, tom II, str. 955)

Do juna 1992. iz fabrike TAS u Vogošći, koja je proizvodila vozila marke "Golf", ukradeno je približno 2.000 vozila, a u ovoj krađi je učestvvao i Specijalni vod sa Sokoca, dok je rezervna policija pljačkala bošnjačke kuće.

(para. 597. Krajišnik, str. 221)