U Kiseljaku su snage Hrvatskog vijeća odbrane (HVO) označene kao počinioci zločina.
Nakon januara 1993. poslovni prostori Bošnjaka u Kiseljaku su oštećivani ili dizani u zrak. (str .275. Kordić i Čerkez)
U općini Kiseljak napadnuto je najmanje deset muslimanskih sela, ubijeno desetine civila i zapaljeno 250 kuća koje su opljačkane, kao i džamije u tim mjestima koje su oštećene ili razorene. (str. 210. Blaškić), (str. 221. Kordić i Čerkez)
Od 18. do 21. aprila 1993. artiljerija HVO-a je na sela Behrići i Gomionica ispalila najmanje 50 projektila, među kojima je bilo i zapaljivih granata. Mnogi civili su se sklonili u općinu Visoko. U junu 1993. HVO je započeo novu ofanzivu na Gomionicu. (str. 201. Blaškić)
Pješadija HVO-a je 18. aprila 1993. prodrla u selo Gromiljak, zatočila dio stanovnika u podrum jedne privatne kuće, dok su vojno sposobni muškarci vođeni da kopaju rovove, a kuće pljačkane i paljene. (str. 202. Blaškić)
Istog dana je HVO artiljerijskom paljbom napao mjesto Hercezi. Bošnjačko stanovništvo tog sela je provelo nekoliko mjeseci u kućnom pritvoru, a od augusta nadalje vojno sposobni muškarci su odvođeni na front da tamo kopaju rovove, da bi u septembru iste godine svi žitelji sela bili odvedeni u logor “Rotilj“, a zatim u kasarnu u Kiseljaku. (str. 202–203. Blaškić)
Sela Višnjica i Polje Višnjica napadnuta su 18. aprila, kada je ubijeno više civila. Neki su bili zatočeni u silosima na rubu sela, vojno sposbni su slati na kopanje rovova, dok su kuće opljačkane i zapaljene. (str. 203–204. Blaškić)
U noći sa 17. na 18. april 1993. snage HVO-a opkolile su Rotilj – selo je napadnuto, ubijani su civili, nekoliko kuća je zapaljeno, dok su neki od stanovnika vođeni na kopanje rovova. (str. 204. Blaškić)
Pješadijske snage HVO-a su 18. aprila ušle u Svinjarevo i u okolna mjesta – Rauševac, Purićevo, Japojrevo i Jehovac, te zapalili više kuća u vlasništvu Bošnjaka, odveli civile u kasarnu u Kiseljaku, gdje su ih zatvorili na više sedmica. Napadi su nastavljeni do 23. aprila 1993. (str. 205–206. Blaškić)
Snage HVO-a su 12. juna 1993. izvršile napad na selo Tulicu, ubili 12 osoba, od kojih su tri bile žene, a ostale žene, djecu i starije osobe zatvorili u jednu privatnu kuću, dok je većina stambenih objekata opljčkana i zapaljena. Vojno sposobne muškarce odveli su i zatočili u kasarni u Kiseljaku. Stražari u kasarni premlatili su nekoliko zatvorenika i odveli ih na front da tamo kopaju rovove. (str. 207–208. Blaškić), (str. 241. Kordić i Čerkez)
Jedinice HVO-a su 13. juna upale u sela Grahovci i Han Ploča, te na brutalan način ubili nekoliko stanovnika, među kojima i imama džamije koja je zapaljena. Kuće su zapaljene, a brojni civili, uglavnom vojno sposobni muškarci, zarobljeni su i zatočeni u kasarnu u Kiseljaku gdje im je uskraćivana hrana, premlaćivani su i prisiljavani da kopaju rovove. (str. 206–207. Blaškić), (str. 241. Kordić i Čerkez)
Od mjeseca aprila negdje do novembra 1993., kasarna u Kiseljaku je korištena kao zatvor za brojne muške civile Bošnjake, koji su zarobljeni u selima ove općine, a u jednom trenutku u zatvoru su bili zatočene i žene i djeca. Zatočenici su bili izloženi teškim životnim uslovima, brojnim premlaćivanjima, te duševnom i tjelesnom zlostavljanju, a bili su prinuđeni da kopaju rovove, kada su neki od njih ubijeni ili ranjeni. (str. 229–230. Blaškić)
Od aprila 1993. do januara 1994., Bošnjaci općine Kiseljak su bili zatočeni u selu Rotilj, primorani da žive u veoma teškim životnim uslovima. U selu je bilo ubistava i fizičkog nasilja, uključujući i silovanje, dok su zatočenici bili prisiljeni da kopaju rovove, gdje su neki od njih ubijeni ili ranjeni u razmjeni vatre. (str. 230. Blaškić), (str. 270. Kordić i Čerkez)
Zgrada Općine Kiseljak je korištena kao zatočenički centar, gdje je u prostorijama bilo po 50 ljudi u lošim uslovima. (str. 269. Kordić i Čerkez)