Srpske snage u Čelincu su tokom augusta 1992. napale nekoliko bošnjačkih sela. Kuće Bošnjaka su zapaljene i do oktobra 1992. mnoge su razorene, dok su domovi bosanskih Srba ostali netaknuti. (para. 113. Brđanin, str. 47–48.)

Stanovnicima sela Bašići je naređeno da 6. augusta napuste to područje, budući da im niko ne može garantovati sigurnost. (para. 113. Brđanin, str. 47–48.)

Sud se uvjerio da su snage bosanskih Srba granatirale i zapalile kuće i radnje Bošnjaka u gradu Čelincu, da je u mnoge od njih provaljeno i da su opljačkane. (para. 614. Brđanin, str. 213–214.)

U općinu su stigle razne paravojne grupe koje su pljačkale i razarale kuće, a srpski vojnici su postavili barikade u blizini bošnjačkog dijela grada Čelinca, čime su Bošnjacima ograničili kretanje. (para. 430. Krajišnik, str. 163.)

Najmanje pet civila bošnjačke nacionalnosti – dvije žene i tri muškarca – ubijeno je za vrijeme vojnih akcija u selu Bastaši 16. augusta 1992., a u selu Šamac zapaljene su bošnjačke kuće. (para. 432. Krajišnik, str. 164.)

Srpske vlasti su civile pretežno hrvatske i bošnjačke nacionalnosti držale u zatočeništvu u Čelincu na četiri lokacije.* (para. 433-434. Krajišnik, str. 164.)

*Policijska stanica, zgrada SDK, škola u Čelincu, škola u selu Popovac.

Kada su civili nesrpske nacionalnosti zatražili da odu, Vojna policija im to nije dozvolila, već su odvedeni u osnovnu školu u Čelincu i tamo zadržani između sedam i 15 dana. (para. 113. Brđanin, str. 47–48.)

Tokom 1992. razorene su džamije i islamski centar u gradu Čelincu. (para. 435. Krajišnik, str. 164.), (para. 648. Brđanin str. 223.)