Činjenice koje je Međunarodni krivični sud za bivšu Jugoslaviju (MKSJ) utvrdio za regiju Srebrenica i okolina nađene su u presudama Draženu Erdemoviću, Momiru Nikoliću, Draganu Obrenoviću, Radislavu Krstiću, zatim u predmetu protiv Vujadina Popovića, Ljubiše Beare, Drage Nikolića, Ljubomira Borovčanina, Radivoja Miletića, Milana Gvere i Vinka Pandurevića, potom u presudama Zdravku Tolimiru, Naseru Oriću, Momčilu Perišiću, Radovanu Karadžiću i Ratku Mladiću.
Baza sadrži više od 300 činjenica koje su utvrđene u ovih deset presuda, bez obzira što je u konačnici određeni optuženi oslobođen optužbe za Srebrenicu, kao što je slučaj s Orićem. Slično je bilo i u predmetu Perišić, ali su zločini konstatirani i nisu osporavani od stranaka u postupku, ili što za zločine u Žepi niko nije osuđen iako su se za njih teretili Tolimir te Popović i ostali.
Neke činjenice, koje obuhvataju direktive, prepliću se i kroz 1992. i kroz 1995. godinu u Srebrenici.
Krivično djelo genocida je konstatirano u pet presuda (Krstić, Popović i ostali, Tolimir, Karadžić i Mladić).
Žrtve zločina su bili civili i vojnici koji su prethodno zarobljeni, dok su počinioci bili pripadnici vojnih i policijskih formacija. U nekim presudama nije ni navedeno da li su određene aktivnosti vršile vojne ili policijske snage, već samo “snage bosanskih Srba”, a taj termin je preuzet i za ovu bazu.
U ovoj regiji su obuhvaćeni zločini počinjeni na području Srebrenice tokom 1992. – pogotovo od polovine 1992. do prvih mjeseci 1993., kada su Ujedinjene nacije (UN) proglasile Srebrenicu zaštićenom zonom, a tokom tog perioda su pripadnici Armije Bosne i Hercegovine u dva objekta držali zarobljenike srpske nacionalnosti i napadali sela u kojima su Srbi bili većina – kao i zločini i genocid počinjeni u julu 1995. te zločini počinjeni u Žepi u ljeto 1995. godine.
