Činjenice koje je Međunarodni krivični sud za bivšu Jugoslaviju (MKSJ) utvrdio za Bijeljinsko-zvorničku regiju nađene su u presudama Momčilu Krajišniku, Biljani Plavšić, Miroslavu Deronjiću, Draganu Nikoliću, Mići Stanišiću i Stojanu Župljaninu, Vojislavu Šešelju, Radovanu Karadžiću i Ratku Mladiću.
Haški tribunal je zločine počinjene u ovoj regiji tretirao od aprila, preciznije od kraja marta 1992., kada počinje sukob u Bijeljini, da bi u narednim danima došlo do sukoba u Zvorniku te preuzimanja vlasti u općinama, pa sve do polovine 1995., kada su dijelom tretirani zločini počinjeni u logoru “Batković” kod Bijeljine, iako je sam logor raspušten u januaru 1996. godine.
Baza sadrži više od 240 činjenica koje su utvrđene u osam presuda.
Žrtve zločina u ovoj regiji su bili civili, većinom bošnjačke nacionalnosti.
Namjera sažetaka utvrđenih činjenica je tačno prenošenje zaključaka sudskih vijeća, koji nekada i zbog prevoda mogu biti različiti u jezičkom i smislu korištenja različitih termina, kao što su “srpske snage”, pod kojima se podrazumijeva vojska bosanskih Srba, policijske, paravojne formacije ili civili koje su te snage naoružale, ili termin “srpski vojnici”.
Reference na činjenična utvrđenja iz presuda prikazane su odgovarajućim rednim brojevima paragrafa iz tih presuda (koji su identični i u originalnim presudama na engleskom jeziku i u prevodima tih presuda), kao i brojevima stranica iz prevoda presuda (koje mogu, ali ne moraju odgovarati brojevima stranica u originalnoj verziji na engleskom jeziku).
Sve navedene činjenice odnose na pravosnažno utvrđene činjenice, a reference na presude odnose na prvostepene presude, s obzirom da je u njima utvrđivano činjenično stanje. Tekst će se referisati na drugostepene presude, samo ukoliko je u njima izmijenjeno relevantno činjenično stanje utvrđeno od strane prvostepenog vijeća.
U ovoj regiji su obuhvaćeni zločini počinjeni na području općina Bijeljina, Zvornik, Bratunac i Vlasenica koji su detaljno analizirani u haškim presudama.